تا زمانی که اونو دوس داشتم با خودم میگفتم با حقوقش که خیلی زیاد نبود میتونم بسازم، و خواسته هامو براساس اون مقدار پول برآورده کنم. 

اما الان دیگه کاملاً نظرم عوض شده، میگم با کسی ازدواج میکنم که حداقل بتونه شرایطی که الان دارم، رفاه الانو برام تأمین کنه، درغیر این صورت به همین زندگی، خدا رو صد هزار مرتبه شکر، به نسبت مرفه ادامه میدم. آخه مگه عقلمو از دست دادم بیام این راحتی و آسایشو رها کنم برم توی استرس و نگرانی از کمبود پول زندگی کنم؟؟؟ آخه مگه واجبه؟! یکی از چیزایی که واسم خیلی مهمه پول و درآمد طرفه، چون من حاضر نیستم پسرفت داشته باشم و از یه جای خوب به یه جای بد برم، درصورتی تن به ازداواج میدم که شرایط برابر و یا شاید بهتری نسبت به الان داشته باشم. چون دلم نمیخواد این چند دهه دیگه ای که زنده هستم رو، با پشیمونی و استرس و نگرانی بگذرونم. هیچ رقمه هم از خواستم کوتاه نمیام. تو این دوره زمونه هم که پسرا (......) تنبل شدن و اصلا سمت و سوی کار نمیرن